Η οικογενειακή προσευχή (FC, 56)
62. «Η οικογενειακή προσευχή έχει τα
δικά της χαρακτηριστικά και γίνεται από κοινού: μαζί προσεύχονται
ο άνδρας και η γυναίκα, μαζί οι γονείς και τα παιδιά.
Η κοινωνία στην προσευχή είναι συνάμα καρπός και απαίτηση
της κοινωνίας που χορηγείται από τα μυστήρια του βαπτίσματος
και του γάμου. Στα μέλη της χριστιανικής οικογένειας μπορούν
να εφαρμοσθούν ιδιαίτερα τα λόγια με τα οποία ο Χριστός
υποσχέθηκε την παρουσία του: «Πάλι, αλήθεια σας λέω: αν
δυο, μεταξύ σας, συμφωνήσουν πάνω στη γη να ζητήσουν οποιοδήποτε
πράγμα, θα τους γίνει από τον Πατέρα μου που βρίσκεται
στους ουρανούς. Διότι, όπου βρίσκονται συναγμένοι δυο
ή τρεις στο όνομά μου, εκεί είμαι κι εγώ ανάμεσά τους».
(Μτ. 18, 19-20)».
63. «Πρωτότυπο περιεχόμενο αυτής της
προσευχής είναι ο ίδιος ο οικογενειακός βίος, ο οποίος
διαμέσου των διαφόρων επεισοδίων του ερμηνεύεται ως κλήση
προερχόμενη από τον Θεό και ενεργούμενη ως υιϊκή ανταπόκριση
στο κάλεσμά Του. Έτσι, χαρές και θλίψεις, ελπίδες και
οδύνες, γεννήσεις και γενέθλια, επέτειοι γάμου των γονέων,
αναχωρήσεις, απουσίες και επιστροφές, σπουδαίες και αποφασιστικές
επιλογές, ο θάνατος προσφιλών κ.α. είναι σημεία της γεμάτης
αγάπη, παρουσίας του Θεού στην ιστορία της οικογένειας.
Γι’ αυτό οι στιγμές αυτές οφείλουν να γίνουν ευνοϊκή ώρα
ευχαριστίας και ικεσίας, ευκαιρία να εμπιστευθούν όλοι
την οικογένειά τους στα χέρια του Κοινού Πατέρα, που βρίσκεται
στους ουρανούς, αλλά αγαπά και φροντίζει την οικογένεια
στη γη. Άλλωστε, η αξία και η ευθύνη της χριστιανικής
οικογένειας ως «κατ’ Οίκον Εκκλησίας» δεν μπορούν να βιωθούν
παρά μόνο με τη συνεχή βοήθεια του Θεού, η οποία όμως
θα παρέχεται ανελλιπώς όταν ζητείται ικετευτικά με ταπείνωση
και με πίστη κατά την προσευχή».
