ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ,
ΠΟΛΥΤΙΜΟΤΑΤΟ ΔΩΡΟ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ (FC, 14)
46. «Σύμφωνα με το σχέδιο του Θεού ο
γάμος είναι το θεμέλιο της οικογένειας. Και η σύσταση
του γάμου και ο έρωτας των συζύγων έχουν ως σκοπό την
τεκνοποίηση και την παιδαγωγία που αποτελούν φυσικό συμπλήρωμα
του γάμου. Ο συζυγικός έρωτας σε όλο του το βάθος, οδηγεί
τους συζύγους σε μία «αμοιβαία γνωριμία» που τους κάνει
«σάρκα μία» και τους καθιστά ικανούς να επιτύχουν την
μεγαλύτερη απ’ όλες τις δωρεές, γενόμενοι συνεργάτες του
Θεού και δίνοντας ζωή σ’ ένα νέο ανθρώπινο πρόσωπο. Έτσι
οι σύζυγοι, όταν δίνονται ο ένας στον άλλο, παράγουν πέρα
απ’ αυτούς, μία πραγματική ύπαρξη, ένα παιδί που αποτελεί
την ζωντανή αντανάκλαση του έρωτά τους, ένα διαρκές σημείο
της συζυγικής ενότητας, μία ζωντανή κι αδιάλυτη σύνθεση
του πατρικού και μητρικού τους είναι».
47. «Όταν οι σύζυγοι γίνονται γονείς,
λαμβάνουν από το Θεό το δώρο μιας νέας ευθύνης. Η γονική
τους αγάπη καλείται να γίνει για τα παιδιά τους το ορατό
σημείο της ίδιας της αγάπης του Θεού, «από τον οποίο παίρνουν
ζωή όλα τα όντα στους ουρανούς» (Εφ. 3,15). Εντούτοις
δεν πρέπει να λησμονείται ότι ακόμα και όταν η τεκνοποίηση
είναι ακατόρθωτη, η συζυγική ζωή διατηρεί όλη της την
αξία. Κι αυτό γιατί η φυσική στειρότητα μπορεί να γίνει
για το ανδρόγυνο μία ευκαιρία παροχής άλλων σπουδαίων
υπηρεσιών στην ανθρώπινη ζωή, όπως είναι η υιοθεσία, τα
παιδαγωγικά έργα, η βοήθεια προς τις άλλες οικογένειες
ή σε άλλα πτωχά, μειονεκτούντα και στερημένα παιδιά».
