Ο ΓΑΜΟΣ ΩΣ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΑΜΟΙΒΑΙΟΥ ΑΓΙΑΣΜΟΥ
ΚΑΙ ΠΡΑΞΗ ΛΑΤΡΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ (FC, 56)
37. «Το μυστήριο του γάμου, που εμβαθύνει
και εξειδικεύει την αγιαστική χάρη του βαπτίσματος, αποτελεί
για τους χριστιανούς συζύγους και τη χριστιανική οικογένεια
ειδική πηγή και πρότυπο μέσο αγιασμού. Δυνάμει του μυστηρίου
του θανάτου και της Αναστάσεως του Χριστού, μέσα στο οποίο
ο χριστιανικός γάμος εισάγει, ο συζυγικός έρωτας αγνίζεται
και αγιάζεται: Ο Κύριος καταδέχθηκε να θεραπεύσει, να
τελειοποιήσει και να εξυψώσει αυτόν τον έρωτα μ’ ένα ειδικό
δώρο της χάριτός του και της αγάπης του».
38. «Η δωρεά του Ιησού Χριστού δεν εξαντλείται
στην τέλεση του μυστηρίου του γάμου αλλά συνοδεύει τους
συζύγους σε όλη τους την ύπαρξη. Κι αυτό είναι κάτι που
η Β’ Σύνοδος του Βατικανού το υπενθυμίζει ρητά, όταν λέγει
ότι «ο Ιησούς Χριστός εξακολουθεί να παραμένει μαζί τους,
ώστε με την αλληλοπροσφορά τους να αγαπούν ο ένας τον
άλλον μέσα σε ένα κλίμα διαιωνιζόμενης πιστότητας, όπως
εκείνος αγάπησε την Εκκλησία και παρέδωσε τον εαυτό του
για χάρη της… Γι’ αυτό το λόγο οι χριστιανοί σύζυγοι,
για να επιτελέσουν καθώς πρέπει τα καθήκοντά που τους
επιβάλλει η έγγαμη κατάσταση, ενισχύονται και κατά κάποιον
τρόπο καθιερώνονται με ειδικό μυστήριο. Επιτελώντας δε
τον συζυγικό και οικογενειακό τους προορισμό, με τη δύναμη
αυτού του μυστηρίου και έμπλεοι του Πνεύματος του Χριστού,
που διαποτίζει με πίστη, με ελπίδα και με αγάπη όλη τους
τη ζωή, πλησιάζουν όλο και περισσότερο στην προσωπική
τους τελειότητα και την αμοιβαία αγιότητα και έτσι δοξάζουν
και οι δύο μαζί το Θεό».
